“Ik kan de pijn controleren. Het is bijna voorbij. Nog 5 dagen. 5 … Mensen zijn zombies, ze zoeken naar aanvaarding. Ze zijn blind en dom.

Tijd om vrij te zijn, tijd om graag te zien.”

__Dylan Klebold, Columbine High School

Op een dag gelijk een ander plegen drie achtienjarigen een vreselijke aanslag. Drie meisjes. Gewone jonge meiden. Onbegrijpelijk. Iedereen zegt in koor: het is onbegrijpelijk. Maar is dat ook zo? Of is dat enkel het afschuiven van verantwoordelijkheid? Wat we niet begrijpen, kunnen we ook niet tegen houden, toch? Als we de klok uur per uur, seconde per seconde terug draaien, als we in hun hoofd proberen kruipen, kunnen we dan zien waar het anders had kunnen lopen?

CEL is een voorstelling over de extremiteit der ideeën, geworteld in bestaande verhalen van radicalisering (ALF, RAF, Columbine High School Shootings, …). Hoever kan je denken? Wanneer ben je ‘te ver’ en is dat niet een kwestie van perspectief? Wanneer doe je genoeg voor dat waar je in gelooft? Wanneer te veel? CEL is een poging om het onbegrijpelijke te begrijpen, zonder te oordelen, noch goed te praten.

Première 8 maart 2016 (Gent). Voorstellingen in maart en april 2016 in Antwerpen, Gent, Menen en Leuven. En in najaar 2016 in Lier, Eeklo en Brussel.